Ο «απόπλους» της Δρ. Μέλλιου και του Δρ. Μαγιάτη ξεκίνησε στην ηλικία των 16 ετών, όταν ακόμη συμμαθητές στο σχολείο είχαν ένα όνειρο

Αποτελεί η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών θεμελιώδη αξία της σύγχρονης κοινωνίας; Πόσοι από εμάς πραγματικά απολαμβάνουμε την ισότητα των δύο φύλων στην καθημερινότητά μας;

Ο απόπλους προς την ζωή ξεκινάει για όλους μέσα στην μήτρα της μητέρας. Για κάποιους ανθρώπους όμως το ταξίδι αυτό επαναπροσδιορίζεται σ΄ ένα δωμάτιο εντατικής θεραπείας.

«..Απόπλους ζωής…Σε απάνεμα λιμάνια.. Αγώνας, δάκρυα, αδιέξοδα, μα και ελπίδα. Και λίγο αργότερα προσαρμογή, δικαίωση και χαμόγελα.

Τα λιμάνια δεν αποτελούν πάντοτε τελικό προορισμό. Για κάποιους είναι μόνο μια στάση για το επόμενο ταξίδι. Η Μαρία στα 18 της δεν σπούδασε. Προχώρησε με διαφορετική στοχοθεσία και νέα σχέδια.

Όλοι μας πρέπει να βλέπουμε την κάθε μέρα σαν έναν απόπλου
που θα μας οδηγήσει πιο κοντά στα όνειρά μας και τους στόχους μας.

Όποιος νομίζει ότι οι αγριαγκινάρες ή κοινώς τα γαϊδουράγκαθα χρησιμεύουν μόνο ως τροφή των συμπαθέστατων υπομονετικών τετράποδων θα χρειαστεί να αναθεωρήσει τις απόψεις του.

Είναι τα Μαθηματικά και η Τέχνη δύο διαφορετικοί, δύο ξένοι κόσμοι; Από τη μια τα  δεδομένα, η λογική, η αυστηρότητα και από την άλλη η ελευθερία στην έκφραση.

«Όσο κρατάει μια ανάσα – από τη Δύση στην Ανατολή», σκέφτηκε συνειρμικά ο πολυβραβευμένος φωτογράφος Δημήτρης Κοιλαλούς στο άκουσμα του “απόπλους”.